Via Whatsapp een berichtje van mijn vrouw: “Heb je de nieuwe pluim gezien? We kunnen volgende week hooien!” twee minuten later belt ze me, of ik haar berichtje gelezen heb.
Het wordt een aantal dagen droog en uiteraard had ik dat ook al gezien. Om de verwachtingen niet te hoog te laten zijn reageer ik zoals vaker; “De pluim is nog erg onbetrouwbaar, de verwachting voor dag 4 en 5 kan nog makkelijk veranderen”. Dat is eigenlijk een open deur intrappen, het is niet voor niets een verwachting en die kunnen altijd aangepast worden.
Één van de redenen van het bestaan voor deze site is juist dat laatste stukje, we zijn nog niet in staat om precies te zeggen wat het weer gaat doen. Nog meer dan anders zit ik vanaf nu naar de weermodellen te staren. Wordt het echt lang genoeg droog? Schijnt de zon wel? Hebben we een droge wind uit het oosten? Wanneer is de dauw uit het gras? Waar vind ik al die kaarten ook al weer? Hooistress is officieel geboren.
Ja, we gaan een poging wagen.. één hectare gemaaid. Alle andere afspraken voor komende week afgezegd. Baaltjes-pers afspraak gemaakt met de buurman en de loonwerker gebeld voor het geval dat we ze toch in het Plastic willen hebben.
Toch nog even kijken naar de nieuwe kaarten.. Die verwachtingen, ze zijn nu anders. Het wordt krap, misschien toch maar in het plastic. Vrouwlief via whatsapp; “maar als we nu wat vaker schudden? dan kan het toch ook eerder in een baaltje? Moet ik de buurman alvast bellen dat hij eerder moet komen?”
Het is dag 5 en nog steeds droog. De zon schijnt maar het is ook benauwd geworden, er wordt onweer voorspelt voor vanavond. Een afspraak met de buurman staat, voor 4 uur middags. Samen met vrouwlief loop ik de wei in. “wanneer ga je het harken? vanmiddag gaat het regenen”. Wij wonen in het oosten en de regen is inderdaad voorspelt voor vanmiddag, maar dan in Zeeland. “Het duurt wat langer voordat de regen hier is, dat wordt wel avond” zeg ik zelfverzekerd.
Ik kom de buurman tegen en vraag hem of hij ook een uurtje eerder kan, de dreiging van regen wordt mij ook te veel. “Is het al wel hooi?” vraagt de buurman. De standaard checks voor het bepalen van de droogte waren allemaal positief, toch vraag ik de buurman om ook even te kijken. Mijn gevoel zegt dat het laatste uur geen verschil gaat maken. Hooistress op zijn hoogtepunt.
Het wannabe hooi ligt netjes in een kidde en de pers staat in het weiland. In Zeeland regent het al. Hulptroepen zijn er ook; samen worden de 300 baaltjes opgeprikt en naar binnen gebracht. Na 2 uur hard werken is de spierpijn aangemaakt en liggen de baaltjes droog en wel binnen.
Druipend van het zweet wordt iedereen bedankt, het geluid van ploppende beugel flesjes klinkt. De hooistress heeft zijn medicijn gevonden, de baaltjes liggen binnen.
En het weer? die onweersbui kwam toch niet 🙂
